składnik nawozów sztucznych. warzywo, główny składnik leczo. metal, składnik stopowy stali. minerał, główny składnik wapiennych skał osadowych i marmurów. bezbarwny gaz o ostrej woni używany do produkcji nawozów sztucznych. składnik żelatyny. składnik benzyny. składnik krwi, który zaopatruje w tlen wszystkie tkanki organizmu. członek zakonu o surowej regule: węglowodór nasycony z grupy parafin, bezwonny, bezbarwny gaz, tworzy z tlenem mieszaniny wybuchowe: członek zakonu katolickiego o ostrej regule, założonego w XVI wieku jako odłam franciszkanów: członek zakonu kontemplacyjnego o surowej regule, założonego w XI wieku we Francji: minerał z grupy skaleni O 3 Żółta większośd chromianów, CdS, SnS 2, As 2 S 3, As 2 S 5, niektóre sole Fe(III), AgI, AgBr, PbI 2, Ag 3 PO 4, Ag 3 AsO 3, FePO 4, cyjanożelaziany(II), cyjanożelaziany(III) Czerwona HgS , Sb 2 S 3 , As 2 S 3, Hgl 2 , bezwodny FeCl 3, CoCl 3, uwodniony CoCl 2 , Ag 2 Cr 2 O 7 , K 3 [Fe(CN) 6] Różowa sole manganu, uwodnione sole Chlor z wodorem w obecności rozproszonego światła łączy się tworząc produkt gazowy (chlorowodór - gaz bezbarwny, o ostrej woni): \(H_2+ Cl_2 \rightarrow 2HCl\) W pełnym świetle dziennym reakcja ta zachodzi w sposób wybuchowy i może ulec przerwaniu. Amoniak (NH3) w warunkach normalnych jest bezbarwnym gazem o ostrej woni, działa drażniąco na skórę i błony śluzowe. Jego temperatura topnienia wynosi -77,7°C, a temperatura wrzenia -33,4°C. Gęstość amoniaku w warunkach normalnych wynosi 0,771 g/dm3, a w punkcie wrzenia cieczy 0,682 g/cm3. Jest bardzo dobrze rozpuszczalny w wodzie. Vay Tiền Nhanh Chỉ Cần Cmnd. Azot Właściwości fizyczne azotu: Gaz bezbarwny, bezwonny, niepalny, słabo rozpuszcza się w wodzie. Azot występuje w postaci cząsteczek N2, w których azot połączony jest bardzo trwałym wiązaniem potrójnym N≡N. Wiąże się z tym bardzo mała reaktywność azotu. Tlenki azotu Tlenek azotu(I) N2O bezbarwny gaz charakter obojętny Tlenek azotu(II) NO bezbarwny gaz charakter obojętny Otrzymywanie: N2 + O2 —Temp.→ 2NO 3Cu + 8HNO3(rozc.) → 3Cu(NO3)2 + 2NO + 4H2O Tlenek azotu(II) ma 1 niesparowany elektron, co powoduje, że jest bardzo reaktywny. Tlenek azotu(III) N2O3 bezbarwny gaz charakter kwasowy Reakcja z wodą z wodą: N2O3 + H2O → 2HNO2 Reakcja z zasadą: N2O3 + 2NaOH → 2NaNO2 + H2O Tlenek azotu(IV) NO2 czerwonobrunatny, trujący gaz o ostrej woni. charakter kwasowy Otrzymywanie 2NO + O2 → 2NO2 Cu + 4HNO3(stęż.) → Cu(NO3)2 + 2NO2 + 2H2O Reakcja z wodą: 2NO2 + H2O → HNO2 + HNO3 Azot ma 1 niesparowany elektron i dlatego tlenek azotu(IV) łatwo dimeryzuje: 2NO2 ⇌ N2O4 tetratlenek diazotu (bazbarwny) Wraz ze spadkiem temperatury stopień dimeryzacji rośnie. Pełny tekst dostępny jest tylko dla zalogowanych Tlenek azotu(V) Kwasy azotowe Porównanie mocy kwasów mocny kwas wypiera słaby kwas z jego soli: Fosfor Alotropia fosforu. Odmiany alotropowe fosforu Reakcje fosforu i jego związków Struktura tlenku fosforu(V) Kwasy fosforowe Autorzy: Kamil Biały , Łukasz Pach , Michał Kucap Data publikacji: r. Numer wydania: 5/2020 Bojowe środki trujące − gazy o działaniu duszącym, uszkadzające płuca Zatrucie następuje głównie drogą wziewną. Powodują ciężkie uszkodzenie płuc z ostrą niewydolnością oddechową, pod postacią toksycznego obrzęku płuc. Występuje tzw. okres utajenia (czyli objawy mogą pojawić się nawet do 72 godzin od narażenia). Chlor − zielonożółty gaz o charakterystycznej, ostrej woni, silnie toksyczny, cięższy od powietrza, rozpuszczalny w wodzie. Stosowany jako składnik środków dezynfekujących, wybielających i czyszczących, w przemyśle papierniczym, używany jest w instalacjach do uzdatniania wody oraz w innych gałęziach przemysłu. Dlatego zatrucie chlorem może również nastąpić w środowisku cywilnym. Objawy zatrucia: podrażnienie górnych dróg oddechowych, skurcz oskrzeli, toksyczny obrzęk płuc, podrażnienie skóry i spojówek, oparzenia, nudności i wymioty. Fosgen (CG) − bezbarwny gaz o drażniącym zapachu siana lub zgniłych owoców, słabo rozpuszczalny w wodzie, dobrze w płynnych węglowodorach, cięższy od powietrza. Może powstać przy spalaniu tworzyw sztucznych. Pochodnymi fosgenu o podobnych właściwościach są Difosgen (DP) i Trifosgen. Mechanizm działania fosgenu: ze względu na słabą rozpuszczalność w wodzie słabo podrażnia górne drogi oddechowe. Działanie drażniące ujawnia się dopiero w dolnych drogach oddechowych, prowadząc do toksycznego obrzęku płuc, który może rozwinąć się nawet do kilkudziesięciu godzin od momentu narażenia. Również reaguje cząsteczkami nukleinowymi, czego skutkiem są zaburzenia działania wielu enzymów. W bardzo dużych stężeniach fosgen, docierając do kapilar, powoduje hemolizę krwi. W postaci ciekłej może działać drażniąco na skórę. Chloropikryna (PS) − czasem jest zaliczana do grupy gazów drażniących. Ma działanie drażniące i łzawiące, w stanie ciekłym powoduje oparzenia. Może spowodować wystąpienie methemoglobinemii (utlenienie atomu żelaza Fe2+ do Fe3+ powodujące przejście hemoglobiny do methemoglobiny, która jest niezdolna do wiązania i transportowania tlenu). Postępowanie ratownicze: leczenie skurczu oskrzeli, toksycznego obrzęku płuc. Ciekawym rozwiązaniem prezentowanym przez zagranicznych ekspertów CBRN jest podaż lidokainy w nebulizacji, aby zmniejszyć dolegliwości bólowe w obrębie dróg oddechowych. Stosowanie lidokainy drogą wziewną jest praktykowane, np. znieczulenie gardła podczas przygotowania do intubacji z użyciem giętkiego fiberoskopu, wykonywania bronchofiberoskopii. Badania pokazują, że lidokaina w nebulizacji lub sprayu (większa skuteczność w stosunku do nebulizacji) jest bezpieczna oraz nie obserwuje się działań niepożądanych. Jeżeli brak poprawy, to można rozważyć podaż wodorowęglanu sodu również w nebulizacji (choć brak jest wystarczających dowodów naukowych oraz wiedzy dotyczącej wydzielania się ciepła podczas reakcji i możliwych skutków ubocznych). Bojowe środki trujące − gazy o działaniu ogólnotrującym Powodują zaburzenia działania enzymów odpowiedzialnych za prawidłowe przemiany biochemiczne w organizmie. Szczególnym działaniem toksycznym jest blokowanie oddychania komórkowego. Cyjanowodór (AC) − jest to toksyczna, lotna i bezbarwna ciecz o zapachu gorzkich migdałów, dobrze rozpuszczalna w wodzie, pary są lżejsze od powietrza. Występuje w dymach pożarowych. Mechanizm działania polega na zablokowaniu oddychania wewnątrzkomórkowego, co powoduje wzrost metabolizmu beztlenowego, produkcję kwasu mlekowego i kwasicę metaboliczną. Działa również neurotoksycznie. Narządy krytyczne to serce i ośrodkowy układ nerwowy. Chlorocyjan (CK) − jest to bezbarwny gaz, cięższy od powietrza, o zapachu przypominającym pieprz, łatwo rozpuszczalny w wodzie i alkoholu oraz innych gazach bojowych. Mechanizm działania jest identyczny jak cyjanowodoru. Przebieg zatrucia związkami cyjanowymi: Faza objawów początkowych: drapanie w gardle, metaliczny posmak, drętwienie ust, ślinotok, przyśpieszony oddech, bóle i zawroty głowy, nudności i paraliżu (porażenia): utrata czucia i odruchów, spowolnienie oddechu i akcji serca, nagłe zatrzymanie krążenia. Odtrutki: Azotan amylu, azotan (III) sodu i 4-dimetyloaminofenol (4 DMAP) powodują powstanie methemoglobiny, która wiąże jony cyjankowe, tworząc cyjanomet­hemoglobinę. Takie działanie regeneruje zablokowane enzymy oddechowe, przywracając oddychanie sodu reaguje z cyjankami, tworząc nietoksyczne tiocyjaniany (rodanki), które są wydalane z dikobaltu (EDTA, Kelocyanor) skutecznie wiąże jony cyjankowe. Jeżeli brak zatrucia cyjanowodorem, to wtedy lek jest (witamina B12a) łączy się z jonem cyjankowym, tworząc nietoksyczną cyjanokobalaminę (witamina B12), która jest wydalana z moczem i żółcią. Odtrutka jest szybko działająca, skuteczna, bezpieczna i dopuszczona do stosowania przed uzyskaniem laboratoryjnego potwierdzenia zatrucia cyjankami. Postępowanie ratownicze: tlenoterapia, podaż leków przeciwdrgawkowych, jak najszybsze podanie odtrutek. amoniak noun masculine Związek azotu z wodorem, bezbarwny gaz o ostrej woni, rozpuszczalny w wodzie, występujący w przyrodzie jako produkt gnicia ciał białkowych, otrzymywany także sztucznie, używany do produkcji nawozów sztucznych, mocznika, włókien syntetycznych it. tłumaczenia amoniak Dodaj ammonia pl związek chemiczny la compositum chemicum ammoniacum noun Słownik obrazkowy Odmieniaj Nie znaleźliśmy żadnych przykładów. Rozważ dodanie przykładowego zdania. Najpopularniejsze zapytania: 1K, ~2K, ~3K, ~4K, ~5K, ~5-10K, ~10-20K, ~20-50K, ~50-100K, ~100k-200K, ~200-500K, ~1M Kategorie: gatunek inwazyjnygenetykagenyzwierzętabiotechnologianauka Wprowadzenie gatunków drapieżnych, które są obce ekosystemowi, często prowadzi do wyginięcia lokalnych zwierząt, które łatwo stają się ich ofiarami, ale edycja genetyczna pomoże teraz uporać się z tym problemem. Modelowanie matematyczne wykazało, że przy takim podejściu wytępienie małych gatunków inwazyjnych zajmie 2–4 dekady. Badanie zostało opublikowane w czasopiśmie NeoBiota. Klasyczne metody walki – przynęty, pułapki czy polowania – są bezużyteczne w przypadku bardzo pospolitych gatunków. Mają tendencję do szybkiego rozmnażania się, pozwalając sztucznie wprowadzonym genom na szybkie rozprzestrzenianie się, a tę właściwość można wykorzystać przeciwko nim. Do ich modyfikacji genetycznej wygodnie byłoby zastosować system CRISPR/Cas9. Jako broń autorzy wybrali gen rozdrabniający chromosom X, który tnie je w dzieleniu plemników. W rezultacie wszystkie aktywne plemniki będą nosiły tylko chromosomy Y, co oznacza, że ​​zwierzęta będą mogły począć tylko samce. Naukowcy z University of Adelaide opracowali model matematyczny, który ma naśladować efekt rozprzestrzeniania się genu shredder w populacji. Model pokazuje, że takie podejście może zabić myszy, szczury, króliki, dzikie koty i rude lisy, ale wskaźnik powodzenia i czas potrzebny na to znacznie się różnią. Oczekiwany czas do zwalczenia to 18 lat dla myszy, 19 lat dla szczurów i 48 lat dla królików, przy czym 90% supresja populacji osiągnięta została w około połowę tego czasu. W przypadku mniej lub bardziej dużych zwierząt, lisów i kotów, takie podejście może być nieskuteczne, gdyż potrwa nawet 140 lat. Ocena: 485 odsłon bezbarwny gaz o ostrej, duszącej woni, stosowany do dezynfekcji zbiorników i beczek oraz ochrony wina w butelkach przed zepsuciem. Dodatek kwasu siarkowego do wina jest ściśle regulowany przepisami.

bezbarwny gaz o ostrej woni